လံုျခံဳစိတ္ခ်ရျခင္း
ဒီေနရာမွာ သက္ေသာင့္ သက္သာ ခံစား ရတယ္ ဆုိတဲ့ အာ႐ံု၊ လံုၿခံဳမႈရွိ တယ္ဆုိတဲ့ အာ႐ံု ရေအာင္ ဖန္တီးပါ။ တစ္ခ်ိန္လံုး ေၾကာက္လန္႔ ေနရရင္ ပတ္ဝန္း က်င္ေကာင္း ရွိလည္း ဘာမွ အသံုးမ က်ေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဗဟို ပန္းၿခံကို သြားခဲ့တုန္းက လံုၿခံဳမႈ မရွိဘူးလုိ႔ ခံစားခဲ့ ရတယ္။
ရဲတပ္ ဖြဲ႕ဟာ စြမ္းရည္ ျပည့္ဝ ရမယ္။ သို႔ေသာ္ လူျမင္ကြင္းမွာ ရွိမေနေစရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ ရပ္ကြက္ရဲစခန္း ေတြရွိတယ္။ ရဲေတြက အဲဒီရပ္ကြက္က လူေတြကို သိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူစိမ္းဝင္လာရင္ သူတို႔သိတယ္။ ကိုယ့္မသိတဲ့ ေနရာသြားၿပီး ရာဇဝတ္မႈေတြ မက်ဴးလြန္ႏုိင္ေအာင္ လူေတြကို တားဆီးရတာ ပိုလြယ္လာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီရပ္ကြက္ကမဟုတ္ဘဲ ဒီရပ္ကြက္ထဲဝင္လာရင္ ခင္ဗ်ားကို သတိထားမိမွာပဲ။ ဒီေန႔ဆုိရင္ မိန္းမ တစ္ေယာက္ဟာ မနက္ ၃ နာရီမွာ ေျပးတာလုပ္လုိ႔ရတယ္။ မေတာ္မတရား အလုပ္မခံရဘူး။ လံုၿခံဳမႈဟာ ေနေပ်ာ္ ဖြယ္ၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုရဲ႕ မရွိမျဖစ္လုိအပ္ တဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပဲ။
ေနရာအက်ယ္အဝန္း လံုေလာက္မႈရွိျခင္း
ေဟာင္ေကာင္မွာ လူေတြျပည့္က်ပ္ေနတယ္။ တုိက္အျမင့္ႀကီးေတြရွိ တယ္။ လမ္းမႀကီးေတြေပၚမွာ ေနေရာင္ျခည္ က ရခဲတယ္။ စိမ္းစိမ္းစိုစိုမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကေျပာတယ္ ေကာင္းၿပီ အေနာက္ကေနအေရွ႕၊ အေရွ႕ကေနအေနာက္ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို ျပာခ်ၿပီး ျပန္တည္ေဆာက္မယ္။ ေဟာင္ေကာင္လုိမဟုတ္ဘဲ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က တစ္ကြၽန္းလံုးကို ျဖန္႔ခ်လိုက္ တာ။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြျပည့္က်ပ္မေနဘဲ စိမ္းလန္းစိုျပည္ေရးလုပ္ဖုိ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပိုျမင့္တဲ့အေဆာက္ အအံုေတြ ေဆာက္ၾကေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ နီးနီးကပ္ကပ္ အတူတြဲေဆာက္ လုိ႔ေတာ့မရဘူး။ ကစားကြင္းေတြ၊ ကေလးေတြနဲ႔ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ အပန္းေျဖအနားယူဖို႔ ေနရာေတြ စိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားရမယ္။ ဒီႏုိင္ငံဟာ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ေနရာအတုိင္းအတာ အတြင္းရွိေနေပမယ့္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးေတြမွာသာ ေမွ်ာ္မွန္းရႏုိင္တဲ့ အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္းပစၥယ၊ အေဆာက္အအံုေတြ အားလံုးနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံလို ခံစားမိေနေစရမယ္။ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ကို တာဝန္ယူႏုိင္မယ္ ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ဖို႔ကေတာ့ လက္ရွိ အစိုးရ ေျဖရွင္းရမယ့္ ျပႆနာပဲ။
သြားလာေရး
ၿမိဳ႕ေတာ္ ဆိုတာ လႈပ္ရွား သြားလာ ၾကရ တယ္ေလ။ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ၿပီး သြားလို႔ လာလို႔ မရ ျဖစ္ၾက ရတာကို ကြၽန္ေတာ္ သိထား ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ နမူ နာပဲ။ ယာဥ္ေၾကာ ထဲမွာ တစ္နာ ရီမက ပိတ္မိ တတ္တာေၾကာင့္ အေပါ့ စြန္႔ဖို႔ အိုးေတာင္ ေဆာင္ရမယ့္ ပံုပါပဲ။ ဒီလို ျဖစ္ေနတာ တန္႔သြားေအာင္ လုပ္ရမွာ ကေတာ့ ကားအေရ အတြက္ကို ကန္႔သတ္ ရမယ္။ အဲဒီ ေတာ့မွ ယာဥ္ေၾကာ က တစ္နာရီ ၂၅ မိုင္ေလာက္ ေရြ႕ႏုိင္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ရထား ဘယ္ဟာ ပိုေကာင္း သလဲ ျငင္းခံု ေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အကုန္ အက် ပိုသက္ သာတဲ့ ဘတ္စ္ကား ကို ပိုႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ ကုန္က် စရိတ္ျမင့္ ရထားက လမ္းေတြေပၚ ဘတ္စ္ကား ေတြေခ်ာေခ်ာ ေမြ႔ေမြ႔ သြားႏုိင္ေအာင္ လမ္းမ ေတြထဲ က ယာဥ္ေၾကာကို ေလွ်ာ့ခ် ဖယ္ရွားေပး ႏုိင္တာကို သတိထား မိသြားတယ္။
သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ျခင္း
ခ်ံဳပုတ္ ေတြေပၚ က်ပ္ခိုး မည္းမည္း ေတြ႔မိ တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က ဥေရာပရဲ႕ ကာဗြန္စြန္႔ ထုတ္မႈ စံအတုိင္း လုိက္နာ ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ ညစ္ညမ္းမႈ စံေတြနဲ႔ မကိုက္ ညီရင္ မေလးရွားက ေလာ္ရီ ကားေတြ ဝင္လာလို႔ မရဘူး။ ေနာက္အိမ္ နီးခ်င္းေတြ အေပၚ စာနာ နားလည္ ရမယ္။ ဆူဆူ ညံညံ မလုပ္ ရဘူး။ ေရႊစကၠဴ၊ ေငြစကၠဴ မီး႐ႈိ႕လို႔ ျပာေတြ ဟိုလြင့္ ဒီလြင့္နဲ႔ လူေတြ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစတာမ်ဳိး မလုပ္ရ။
ကြၽန္ေတာ္ အိုဆာ ကာကို သြားတုန္းက ဓာတ ုေဗဒ စက္႐ံုက အနံ႔ေတြ ႐ွဴရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က မျဖစ္ဘူး။ ဒီစက္ ႐ံုမ်ဳိးတို႔ ခြင့္ျပဳလို႔ မရဘူး လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မွာက ကြၽန္းေပါက္စ ေလးေလ။ မွန္ကန္တဲ့ ေနရာမွာ မွန္ကန္တဲ့ စက္႐ံုကို ေနရာ မခ်ခဲ့ရင္ အခု တိုက္ေနတဲ့ ေလကိုသာ စဥ္းစားလိုက္။ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ ကိုယ္ခ် နင္းသလို ျဖစ္သြားမွာ။ အလြယ္ ကေလးနဲ႔ ေနေပ်ာ္စရာ မေကာင္း တဲ့ၿမိဳ႕ ျဖစ္သြားမယ္။
အဆက္အသြယ္ေကာင္းမြန္ျခင္း
ေခ်ာေမြ႔ လြယ္ကူလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗဟို အခ်က္ အခ်ာ ေနရာ တစ္ခုျဖစ္ လာတာ။ ေလယာဥ္ေတြ အတြက္ ဆိုရင္ ေလဆိပ္က စြမ္းရည္ ထက္ျမက္ၿပီး ႏိုင္ငံ တကာနဲ႔ အဆက္ အသြယ္ ေကာင္းတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ေလယာဥ္ ခရီးသည္ ေတြက ရပ္နားဖို႔ ဆိုရင္ စင္ကာပူ ကိုပဲ ေရြးတယ္။ ခရီးသည္ေတြ ၿမိဳ႕ထဲ အခမဲ့ လည္ပတ္ ၾကည့္႐ႈဖို႔ ကားေတြ စီစဥ္ ေပးထားတယ္။ ၿမိဳ႕နဲ႔ နီးနီး ဟိုတယ္ ေကာင္းေတြမွာ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ နားေန လို႔ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔က ခရီး သည္ေတြ သက္ေသာင့္ သက္သာ လြယ္လြယ္ ကူကူ ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ ေပးတယ္။ ေလဆိပ္မွာ ေရခ်ဳိး လို႔ရတယ္။
အေရး အႀကီးဆံုး ကေတာ့ အဆက္ အသြယ္ ေကာင္းဖို႔ပဲ။ တျခား ၿမိဳ႕ေတာ္ ေတြက စင္ကာ ပူကို တိုက္႐ိုက္ ပ်ံသန္း ၾကတဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔အတြက္ အင္မတန္ အက်ဳိးရွိ ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီေလ ေၾကာင္းလိုင္း ေတြသာ ကြာလာလမ္ပူ ဒါမွ မဟုတ္ ဂ်ာကာ တာကို ေရႊ႕သြားမယ္ ဆိုရင္ သူတို႔ ႐ံုးခ်ဳပ္ေတြလည္း ေရႊ႕သြား ၾကမွာပဲ။ ဒီမွာ အေျခစိုက္ ခ်င္ေအာင္ ေကာ္ပိုေရး ရွင္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆြဲေဆာင္ ၾကရမယ္။
ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ရွိျခင္း
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ တစ္စိတ္ တစ္ပိုင္းကို တို႔လည္း ပိုင္ဆိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ လူတိုင္းမွာ ရွိေနေစရ မယ္။ တိုင္ေပ- ေတာင္ကိုရီးယားမွာ လုပ္ခစား၊ လခစား ေတြကို ေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္။ သူတို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ မရွိၾကဘူး။ အိမ္ခန္းငွားခ အမ်ားႀကီး ေပးရတယ္။ အိမ္ငွား ခအတြက္ လစာဝင္ ေငြထဲက အမ်ားစု မကုန္ က်ရ ေအာင္ အိမ္ေထာင္ စုတိုင္း အိမ္တစ္လံုး ရွိဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ရည္မွန္းတယ္။
သူတို႔ အိမ္ပိုင္ သြားၾကၿပီ။ ၿမိဳ႕ေတာ္ တိုးတက္ ႀကီးပြား လာတာနဲ႔ အမွ် တန္ဖိုး တက္လာမယ့္ ပံုေသ ပစၥည္း တစ္ခု ပိုင္သြားၿပီ။ အိမ္ရွင္ တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔အိမ္ ပတ္ဝန္း က်င္က အမ်ားနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေနရာကို သန္႔ရွင္း ေပးတယ္။ အိမ္ငွား ေနတဲ့ လူကေတာ့ ဂ႐ု မစိုက္ဘူး။ အိမ္အတြင္း ကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္းကို အိမ္ပိုင္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါ။ အိမ္တြင္းေရာ အိမ္ျပင္ပါ သန္႔ရွင္း ေနတယ္ ဆိုရင္ အဲဒီ အိမ္ေတြ၊ ေနရာ ေတြရဲ႕ တန္ဖိုးက တက္လာ မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္က ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သားေတြ စစ္မႈ ထမ္းပါေစ၊ စစ္တိုက္ဖို႔ သင္ပါေစလို႔ လူထုကို ေျပာတယ္။ ခိုင္းတယ္။ သူတို႔ကိုသာ ခင္ဗ်ား အိမ္တစ္လံုး ပိုင္ခြင့္ မေပးခဲ့ရင္ ဘယ္တိုက္ ေတာ့မွာလဲ။
BY THE VOICE JOURNAL
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.